K ben weer thuis! 5 maanden Ghana...

Hoi lieve mensen,

Ik ben weer thuis! En o, t is zo raar, maar ook zo heerlijk!
De laatste dagen in Ghana waren relaxed. Aan het strand gelegen, gezwommen, een bucket shower (die ik eerst uit een put omhoog haalde) onder de bananenbomen, een bbq op het strand, traditioneel dans/drumoptreden met 40 kinderen, reaggae-party op t strand.
Zondag had ik toch wel de kriebels, laatste dit laatste dat in Ghana, tas inpakken, nog even de zee induiken (waar ik inmiddels helemaal aan verslaafd ben, mn nieuwe hobby: golvenspringen :-) ), en toen met de bus en taxi naar t vliegveld.

Eenmaal de aircoruimte ingelopen waande ik me al buiten Ghana, maar dat gevoel vertienvoudigde zich nog toen ik me na het incheckgebeuren en de controles die daarbij horen ineens tussen de taxfree winkels bevond, dat was echt mijn eerste cultuurshock weer. Alle luxe om me heen, de spullen, de geuren..
Gewacht, gewacht, 's avonds mochten we door de gate, controles, gewacht, en toen eindelijk... Ik zag alle vliegtuigen buiten al staan, geweldig vind ik dat nog steeds. t opstijgen vond ik weer zo fantastisch, met de hele stad vol lichtjes onder me, en op een gegeven moment heel ghana. De vlucht ging op zich goed. Wel n minder leuk gebeuren met de luchtdruk in mn hoofd gehad bij het landen van beide vliegtuigen, maar dat is uiteindelijk weer helemaal goed gekomen. In London bijna mn tweede vlucht gemist, maar is allemaal gelukt, en om tien uur was ik op Schiphol.

Heerlijk om mn moeder en Yvonne weer te zien, die vol spanning stonden te wachten. Ze vonden me wel een beetje een Ghaneesje en mn moeder herkende me zelfs niet eens meteen, ghanese kleren aan, vlechtjes in mn haar, :-).
We reden in Nederland, tjee. Broodje met kaas, tjee. Waar waren alle vrouwtjes met water op hun hoofd en kinderen op hun rug, de chaos op straat en de krotjes, de meters dikke bomen en de overvolle trotro's. O ja, we reden in Nederland, tjee. Jeetje, t was weer zo perfect en zo rijk allemaal, en de rust. Dat was vreemd, maar ook weer heerlijk! Thuis vloog iedereen me weer om de hals, en t was goed om terug te zijn.

Nu, twee dagen later, ben ik nog steeds erg overrompeld van alle luxe hier. Water uit de kraan, elektriciteit, om nog maar niet te spreken van de koelkast, waar geen schimmel in zit maar eten!! En zo kan ik nog wel uren doorgaan, maar dat zal ik maar niet doen.. Echt, t is zo bizar, zo schoon, zo veel spulletjes, ook wel weer heerlijk!
Ik ben helaas wel sinds maandagavond erg ziek geweest met hoge koorts. T is gelukkig geen malaria, maar wat t wel is, is nog niet duidelijk, waarschijnlijk een hevige keelontsteking, maar t begint weer wat beter te worden.

Als ik terug kijk op de afgelopen vijf maanden denk ik, jemig, wat heb ik eigenlijk ongelooflijk veel gezien en beleefd. Veel heftige en verdrietige dingen, die op een gegeven moment normaal begonnen te worden, maar ook veel indrukwekkende en mooie en grappige dingen.
Samen met Esther en Femke t vliegtuig ingestapt, introductiedagen in Accra wat erg overweldigend was, kennismaking met mn gastouders. De eerste week werd ik meteen in het diepe gegooid, mn gastouders in Nigeria, help! Ratty die me een beetje meehielp die week. En mn werk, meteen verliefd op die schatten van kinderen, maar soms ook overdonderd door de armoede en de manier waarop er met kinderen werd omgegaan. De engelse lessen die ik daarnaast bij NFD mocht geven aan de straatmeiden, de naschoolse opvang en huiswerkbegeleiding op de middelbare school. Ondertussen bouwde ik steeds meer een leven op in Tamale, ik had ontzettend veel aan de groep vrijwilligers die er zat, we hadden het zo leuk samen. Weekend naar de olifanten in Mole, naar de rotsen in Tongo Hills, de beschilderde huisjes in Sirigu, vrijwilligers opzoeken in Navrongo.. En dan mn gastouders, vaak misverstandjes door het cultuurverschil :-), dat was soms grappig, soms ook erg frustrerend!! Leuke momenten samen gehad, bij mn gastmoeder in t winkeltje vaak zitten kletsen, meegeweest naar de zwingende kerk, gesprekken met mn gastvader over nederland en ghana. Toch kreeg ik niet echt een band met mn gastouders, maar dat zit oa in de cultuur, want de gesprekken die je hebt gaan nooit heel diep persoonlijk daar.
Veel meegemaakt met Ratty, de dorpen bezocht, de cultuur nog meer gaan beleven dan daarvoor, waar ik hem heel dankbaar voor ben. In contact gekomen met traditionele geneeswijzen in de dorpen, offerplekken gezien, ontzettend primitief geslapen en gegeten (pff) tijdens het rondreizen door de villages, helemaal terug gegaan naar de basis. Leerzaam, erg leuk, maar ik heb ook heel erg mijn grenzen moeten verleggen. k heb me zo vaak gerealiseerd hoe goed ik het heb, door de ontzettende armoede die ik daar heb gezien, dat is gewoon niet uit te leggen aan jullie, en was soms ook best moeilijk om mee om te gaan.
Na die week in de villages nog drie weken met vrijwilligers en alleen rondgereisd, dus in totaal een maand achter elkaar, wat een ontzettende ervaring was. Veel verschillende dingen gedaan in die laatste drie weken, de dorpen bezocht (waaronder een op palen op t water), steden bekeken, tussen bergen gelopen, naar de watervallen geklommen, in de zee gezwommen, gemountainbiked, kanotochtjes gemaakt door de bush, gewandeld in t tropisch regenwoud, geslapen met n tarantula op 5 meter afstand, etc..

T belangrijkste dat ik heb geleerd van dit avontuur is dat niets zo vanzelfsprekend is als het lijkt, water, elektriciteit, eten op tafel, schone kleren, t is echt niet zo gewoon.
En om bij de dag te leven, van t moment te genieten, want dat deden ze daar wel. Daartoe werden ze soms natuurlijk ook gedwongen door de omstandigheden, elke dag zorgen dat er geld kwam, vervolgens eten maken, kleding wassen, maar het maakt sommige dingen ook echt eenvoudiger. Niet morgen, niet volgende week en al helemaal niet volgend jaar, maar nu is wat telt!
Verder voel ik me gewoon sterker doordat ik mijn grenzen soms zo heb moeten verleggen. Een cultuuromschakeling, drukke steden die je niet kent, je hebt alleen je reisboek en je spullen, met zn dertigen in een kleine trotro worden gepropt met bagage en al met 40 graden, een ritje van 5 uur wat je dan niet lang vindt, een wandeling van 3,5 uur zonder ontbijt door de bush, slapen op een matje tussen de kakkerlakken, naar de "wc" gaan in de bush, water tillen uit de een put. Er is niet veel meer wat mij nog echt van mn stuk kan brengen geloof ik..

En de Ghanezen, tja, echt geweldig lieve mensen als je t mij vraagt. Ze willen je overal wel mee helpen en zijn altijd vriendelijk en beleefd en groeten je altijd op straat. De andere kant is dat ze ook erg claimerig konden zijn en t frustreerde me soms dat ze ja konden zeggen maar nee bedoelden of nee zeiden maar ja bedoelden, of uberhaupt niet begrepen wat ik bedoelde, of het niet wilden begrijpen en vaak vaag bleven, maar ach, met een beetje humor er in gooien was t altijd weer leuk op te lossen en n stuk minder ernstig :-).
Creatief nadenken hadden ze ook niet echt geleerd, maar de basis daarvan lag al op de kleuterschool, waar de kinderen al als robots versjes staan op te dreunen in plaats van te leren ontdekken wie ze nou werkelijk zijn en waar ze goed in zijn. Dat is erg jammer, en daardoor weten veel Ghanezen als volwassene nog steeds niet goed wie ze nou eigenlijk zijn en dit maakt hen wat onzeker.
De grapjes die ik met de Ghanezen maakte, de relaxte rug achterover mentaliteit, het djembee spelen met ratty, het buiten leven, de traditionele danslessen, de gezelligheid met de groep vrijwilligers, de vriendelijkheid op straat, de "five" met een klik die je met mensen maakt, of de "vuist" met de rasta's, haha, ja, die dingen zal ik echt wel missen.

Ik wil iedereen die een donatie aan Ghana heeft gedaan namens mezelf en namens de kinderen op de kleuterschool, de kinderen op de middelbare school met nu een computerklas, de meiden van NFD die nu bijna op stage gaan, ontzettend bedanken hiervoor! De gezichten van de kinderen toen ik bijv de boekjes ging gebruiken, zal ik nooit meer vergeten. En de computerklas, nu kunnen de kinderen zich ook op de middelbare school en andere scholen zich ontwikkelen op de computer, en daardoor makkelijker doorstromen in een vervolgopleiding. En de stages van de meiden in het weaving of hairdressing, die ook zo van groot belang zijn. Over een tijdje hebben de meiden een eigen straatwinkeltje, terwijl ze voorheen op straat of rondom huis leefden, is dat niet geweldig? Voor meer informatie over dit project kunnen jullie kijken op www.bendeesonderweg.nl, onder het kopje uitzending en dan project.
Ik probeer nog wat foto's van de besteding van het ingezameld geld op mijn site te plaatsen, dat maakt het nog wat realistischer voor jullie.
Nogmaals ontzettend bedankt allemaal! Ook voor het volgen van al mijn verhalen en het plaatsen van de leuke reacties. Daar keek ik altijd naar uit en dat maakte t voor mij altijd weer leuk om mijn nieuwe belevingen te plaatsen.

Nu, terug in Nederland. Vreemd, maar ook weer vertrouwd. Wat ik precies ga doen nu is nog een beetje open. Mijn plannen zijn in ieder geval om nu meteen werk te zoeken voor een korte tijd en om voor de herfst naar Spanje te vertrekken. Ik wil daar gaan uitzoeken hoe ik het vind en of ik er voor lange(re) tijd kan en wil wonen, in plaats van in Nederland. Hoe dat precies zal gaan en wat ik daar eerst ga doen weet ik nog niet, want ik spreek de taal immers nog niet en ken de cultuur nog niet, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat helemaal goed komt en ik heb er nu al zin in!
En verder... o, te veel om op te noemen voor nu ;-). Eerst maar ns met n lekker kopje groene thee van de c1000 en n goed nederlands boek in mn lekkere hema pyjama op de ikeabank achterover vallen...

Doei!


Alle liefs,
Linda.