vliegende sterren, broodje spaghetti en 147 jaar!

Hoi lieve iedereen in Nederland,

Jaja, mijn laatste dag in Tamale vandaag!
En het gaat goed met me. Gisteravond om negen uur in Tamale gearriveerd met Ratty, na een indrukwekkende week in de villages.

Afgelopen zaterdag zijn we al vroeg vertrokken met de trotro, en na een paar keer overstappen, lang wachten, een broodje spaghetti (huh? oke..) en veel zakjes water dropten we aan het eind van de dag in Lungni, een kleine primitieve village, waar ze nog nooit eerder een blanke hadden gezien. Tjeeminee, we kwamen er aan rijden in de trotro, en werkelijk het hele dorp bleef staan, alsof ik de koningin was. Ook toen we buiten wat dronken kwam het hele dorp zich om ons heen verzamelen :-). 'k dacht, waar moeten we toch in hemelsnaam slapen, maar Ratty had -zoals gewoonlijk- wel een oplossing, dus we liepen naar de chief's (leider van het dorp, gehuld in doeken plus een beetje verbeelding) huis, waar we een plek aangeboden kregen. We aten er rijst met enge bonen, douchten tussen de kakkerlakken en in de slaapkamer was de muur beplakt met een regiokrant uit Hoofddorp.

De volgende dag zijn we doorgereist naar Fodome Ahor, geweldig mooi, tussen de bergen, met een paar honderd soorten vlinders. We hebben ook daar weer snel een plek gevonden, bij een leuke familie in een compound. We aten met de familie mee, en de volgende dag hebben we een wandeling door de natuur gemaakt. Ook heb ik nog traditioneel gedanst met zo'n 50 vrouwen op een begrafenis. Later samen met een kwieke vrouw van 101 jaar, in het midden van de hele kring vrouwen die voor ons klapten en met de kalebas schudden.

Tjee, het was wel primitief hoor. Om jullie een idee te geven, de volgende ochtend hadden we geen ontbijt. Er stond een vrouwtje langs het weggetje die nog 1 droog brood had, wat we samen met een zakje water namen. We wastten onze kleren in de rivier en de meeste mensen hingen er maar wat rond in het dorpje, want werk was er natuurlijk niet. De meeste mensen leefden er van het verkopen van wat etenswaren ed, of handwerken die ze naar accra sturen. Er liepen mensen rond met dikke wonden of een opgezette schildklier (door het bruine water wat ze dronken). Er was wel een klein kliniekje in het dorp, maar het geld voor een operatie was er natuurlijk niet, dat moest worden gebruikt om te eten. Confronterend. Tegelijkertijd ook leerzaam.

Op dinsdagochtend zijn we naar Ratty's hometown gereist (we dachten daar op maandag al in de buurt te zijn, maar het bleek veeeel verder naar het zuiden te zijn, omdat er twee dorpen met dezelfde naam waren. daardoor hebben we uiteindelijk echt ontzettend veel gereist in die paar dagen!). Daar kwamen we aan het eind van de middag aan. En dat was zo'n geweldig mooie plek, niet te geloven. Overal palmbomen, met kokosnoten, mango's, en het is ook een heel spiritueel dorp. Ratty was heel blij om na 15 jaar terug te zijn en familieleden terug te zien. We zochten zn neef op en bezochten samen met zn neef de familieleden. Ook een man, van 147 jaar. Door het gebruik van kruiden en spirituele dingen heeft hij deze leeftijd al kunnen bereiken. Hij pakte mn hand en vertelde wat over mij en over ratty. ook moesten we wat dingen kopen, zoals lokale drank, lokale eieren, schelpjes. Hij deed gebeden voor ons, drupte de drank op de grond en zette het ei op een platte steen. op een gegeven moment haalde hij zn hand weg, en bleef het ei rechtop staan. daarna moest ik dat ei met dop en al in mn mond doen, en in een keer opkauwen en opeten. ratty moest hetzelfde doen met een ander ei, zodat we beschermd zouden zijn de rest van ons leven, en ook de terugreis naar tamale en naar Nederland. :-)

Toen ik 's avonds op mn matje onder de sterrenhemel lag, zag ik drie maal een vliegende ster, en 1 vallende ster (grote witte vuurbol die naar beneden viel).
Van slapen is niet veel gekomen die nacht, pff, dat matje leek met de minuut harder te worden. En toen we naar binnen moesten verhuizen vanwege de regen, sliep ik helemaal niet meer, aangezien ik wist dat er daar veel kakkerlakken liepen. Hmmz..ach ja, wel gezellig.

De volgende ochtend kokosnoot als ontbijt, en daarna hebben we -in lokale doeken omhuld- de shrines bezocht We moesten achterstevoren naar binnen lopen en met ons voorhoofd en kin de grond aanraken. Allemaal grote potten, gevuld met kruiden, drank, stenen, schelpen, veren, van wel een meter hoog, stonden ons aan te staren. Een man deed allerlei gebeden en schudde met een belletje, om contact met de shrines te zoeken. Ja, t was allemaal wel bijzonder om mee te maken. Ze zeiden dat Ratty over ongeveer acht tot tien jaar de shrines zou gaan overnemen en de chief van zn eigen hometown zou worden (opvolger van zn oma, want die was vroeger een spiritueel leider daar).

Na het eten 's middags zijn we weer vertrokken, maar aangezien t drie uur duurde voordat de trotro vol zat (**grr&^%####grr!?*&&), kwamen we gisteravond pas laat in Hohoe aan, en konden we niet meer verder reizen. We konden geen slaapplek vinden, hotels dicht, vol, te duur of onvindbaar, stromende regen, geld bijna op, telefoon bijna leeg en niemand die we kenden. Uiteindelijk hebben we met hulp van een aardige jongen toch een guesthouse gevonden, waar we een paar uurtjes hebben geslapen. Ach, t had ook wel wat, weer wat reiservaring opgedaan. Gisterochtend vertrokken naar Tamale, en 's avonds aangekomen, ontzettend uitgeput, maar wel weer vol ervaringen. Ik slaap deze twee nachtjes weer op een andere plek, bij een andere vrijwilliger.

Vandaag ben ik de laatste dingetjes hier aan het regelen. Spullen goed inpakken, kleren wassen, afscheidsdrankje, weblog bijwerken, etc.
Morgenochtend om acht uur vertrek ik naar Accra. Daar kom ik dan rond 11 uur 's avonds aan. K slaap 1 nachtje in een hotel en drop een deel van mn spullen daar, dat ik niet meeneem met het reizen. De volgende dag zal ik twee andere vrijwilligers opzoeken, die daar dan ook in de buurt zitten, en een paar dagen met hen meereizen. Dan nog een paar dagen met twee andere vrijwilligers reizen, dan twee dagen alleen richting de volta region om Esther op te pikken. Een weekje met Esther door de volta region, waar ik nu ook net vandaan kom, en dan de laatste dagen alleen aan het strand en terug naar Accra. Op 29 april vlieg ik terug, om half 11 's avonds.

Zo, nu zijn jullie even weer op de hoogte van mij en m'n belevenissen hier. Ik zal proberen om nu nog een paar foto's toe te voegen (maar dan moet ik wel de foto's van het eerste bericht wissen).
Ik hoop dat alles goed gaat met jullie allemaal en ik probeer zo af en toe wat van me te laten horen tijdens het reizen.

Alle liefs en tot snel!
*Sohoyini*