Terug naar de zon

Ben ik weer! Als jullie al flauw worden van mn vermoeiend lange verhalen, mag je je ook afmelden voor de e-mails hoor!;-) Zo niet, leuk dat je me weer volgt en welkom op mn inmiddels gepimpte weblog met weer nieuwe verhalen en ervaringen!

Je kent ze toch wel? Van die mensen die in programma’s als “Ik vertrek” of “Het roer om” weg gaan uit Nederland, omdat ze t wel gezien hebben, de regen en kou beu zijn en een zonnig land tegemoet treden. Soms met veel hobbels, qua taal, alles achterlaten, maar daarentegen nieuwe avonturen en lekker weer. ‘K geloof dat ik momenteel ook bij deze groep Nederlanders hoor. Wanneer ik op de bank zit met drie truien, t niet meer warm krijg en buiten alleen maar grijzigheid en regen zie, denk ik “is dit het nu?” Nee, begrijp me niet verkeerd, ik heb het prima naar mijn zin in Nederland hoor, genoeg leuke dingen, maar toch… Dat ik hier niet vandaan kom, dat mn roots hier niet liggen, is voor mij wel duidelijk genoeg, zoals sommigen van jullie wel weten.

Daarom: 17 november vertrek ik naar SPANJE!!!! :-)
“Huh, Spanje? Wat moet je daar nu?” Hoor ik jullie al denken. Niet
echt een logische volgorde op Suriname en Ghana misschien, dat
klopt. Suriname en Ghana hebben mij veel gebracht, en dat waren avonturen die ik nodig had om deze stap nu ook weer te kunnen zetten. Geweldige tijd in beide landen gehad, en beseft dat de ware Linda naar boven komt in een land waar altijd de zon is (een zomermens was ik altijd al, maar na twee keer tropen kan ik het echt niet harden in Nederland) en waar je buiten kunt leven in een T-shirtje, niet lettend op de weersvoorspellingen. Toch zou ik mij niet kunnen vestigen in een van beide landen, aangezien de verschillen in cultuur echt te groot zijn voor mij, en daar voor mij niet de mogelijkheden voorhanden zijn om me verder te kunnen ontwikkelen, onder andere vanwege de armoede.

Spanje. Dat kwam al vrij snel naar voren, al toen ik in Ghana was. Een land binnen de EU, vrij dicht bij Nederland, een totaal andere, maar toch westerse cultuur, met een taal die relatief gemakkelijk te leren valt en wereldwijd te gebruiken is. Echter de belangrijkste reden: het is een zonnig land. Maar ook een stukje passie, temperament en gedrevenheid op straat en in de mensen, zon en muziek, wit gepleisterde huizen en het ruisen van de zee. En hoe ik het daar werkelijk vind, en of ik mij er thuis voel in de cultuur, tja, dat kan ik pas zeggen als ik er een tijdje heb gewoond. Anders is het gewoon een waardevol avontuur geweest.

Na t besluit dat dit was wat ik wilde, moesten de dingen dus geregeld worden… alles behalve eenvoudig! Ontzettend veel heen en weer gemaild met Nederlanders in Spanje (nauwelijks met Spanjaarden, want hun engels is nog gebrekkiger dan mijn Spaans!), veel positieve reacties, maar ook veel terugslaande emails en telefoongesprekken, waarin mij nog eens goed alle nadelen opgesomd en ingepeperd werden, pff. Erg veel kwam ik in ieder geval niet verder. En nadat ik door een medewerkster van het Nederlands consulaat in benidorm herself te horen had gekregen “meid, als ik jou was, zou ik maar lekker in Nederland blijven, want er zijn hier al genoeg Nederlanders die denken dat ze het wel even kunnen maken en anders zijn dan de anderen, en die zie ik ook allemaal na enige tijd weer moedeloos terugkeren, want de Spanjaarden zelf kunnen al geen werk vinden, dus laat staan dat jij het er redt..” Niet te geloven! Tja, hoe kun je dan nog positief en enthousiast blijven, dat is nog eens clear language, en hakt er best in… Toch kon ik - met Suriname, Ghana en mijn drive in gedachten - mezelf weer bijeenrapen en verder gaan. ;-)

Net op t moment dat ik dacht “dit is niet te doen, misschien kan ik toch beter in Nederland een kamer en een baan in het maatschappelijk werk zoeken, en gewoon zoals gewoon wat wordt verwacht en wat gewoon is doen” kwam er uit onverwachte hoek een telefoontje. Ditmaal van de organisatie Acttiv Leisure Projects (www.acttiv.net/www.animajobs.com). Via deze organisatie ga ik eerst werken als toeristisch entertainer, in een hotel op een van de canarische eilanden. Op 19 november start ik met een cursus van twee weken in een internationaal team op het eiland Fuerteventura. Daarna worden we op de verschillende eilanden geplaatst, afhankelijk van waar je kwaliteiten liggen, wat het best bij je past en waarbij je je prettig voelt, wordt je in een hotel geplaatst. Ik teken dan eerst een contract voor vier maanden, waarbij ik dus meteen verzekerd ben van een inkomen en ook onderdak en maaltijden in het hotel heb. Nu heb ik eerst een organisatie achter mij staan, aangezien ik nog niet precies weet hoe de Spaanse cultuur en regelgeving in elkaar steekt, en ik de taal nog niet zo goed beheers. Het entertainment werk houdt in dat je alle sport- spel en creatieve activiteiten in en om het hotel organiseert voor de toeristen, waarbij je met allerlei leeftijdsgroepen werkt en samenwerkt in een internationaal team van zo’n vier of vijf entertainers.

In die tijd en de maanden daarna wil ik mij oriënteren hoe ik het vind in Spanje, of ik er voor langere tijd zou willen en kunnen blijven wonen in plaats van in Nederland, of dat ik misschien “gillend naar huis ga”. Tja, wie zal het zeggen, hoe het allemaal gaat lopen. Allemaal nog een grote verrassing, blijf ik er, kom ik terug, of kom ik uiteindelijk nog in een heel ander land terecht. Dat vind ik juist het leuke ervan, ik zie het allemaal wel, dat hoef ik nu ook nog niet te weten. Het belangrijkste voor nu vind ik dat ik MIJN HART volg, en mijn dromen achterna GA.
“En je maatschappelijk werk diploma? Is dat niet zonde?” Nou, nee. Ik heb ontzettend veel van de opleiding geleerd, en ik vind het maatschappelijk werk op dit moment niet meer bij mij passen. Ik zou mezelf dan toch tekort doen, door niet naar mijn hart te luisteren? Maar ik sluit ook niet uit hoor dat ik helemaal niet meer in het maatschappelijk werk ga werken natuurlijk, wie weet wat ik zal doen als ik volgend jaar een hele leuke baan krijg aangeboden…

Nog heel even dit – voor de liefhebbers -, en dan stop ik er weer mee:
De Canarische Eilanden zijn een groep eilanden ongeveer 100 kilometer westelijk van de kust van Marokko. Deze eilanden behoren tot Spanje. De eilanden groep bestaat uit 7 eilanden met nog een paar kleine eilandjes (onbewoond en beschermd natuurgebied) erbij. De hoofdeilanden zijn Tenerife, Gran Canaria, Lanzarote, La Palma, El Hierro, La Gomera en Fuerteventura.
Hoe verschillend de eilanden onderling ook zijn, ze hebben een ding gemeen en dat is het subtropische klimaat. De eilanden van de eeuwige lente worden ze ook wel genoemd. in de winter komt de temperatuur in de lager gelegen gedeeltes maar zelden onder 15 graden celsius en in de zomer is het gemiddelde ongeveer 25 graden celcius. In het midden van de zomer kan de hitte erg hoog oplopen, tot ver over de 30 graden celsius. Veel mensen overwinteren dan ook op de eilanden omat ze zelfs in December in het t-shirt rond kunnen lopen, of zwemmen in de vaak verwarmde zwembaden (anders is het water net te koud).

Fuerteventura, waar ik sowieso de eerste twee weken zal verblijven is het op een na grootste eiland wat de oppervlakte betreft, maar wel het minst bevolkte. Het inwonersaantal van ongeveer 41.000 wordt in aantal overtroffen door geiten (die ook het symbool van het eiland zijn) welke hun eten scharrelend proberen bij elkaar te zoeken op het rotsachtige eiland. Het klimaat op Fuerteventura is minder gunstig dan op de andere eilanden van deze archipel, en de oorzaak hiervan is de zogenaamde Gota Fria (koele wind), de gemiddelde jaar temperatuur ligt rond de 19 graden Celsius. De meeste toeristen komen dan ook naar Fuerteventura vanwege de eindeloos lange stranden, en de goede omstandigheden om te surfen. Van vissersdorpjes tot grotten, van mooie onderwaterwerelden tot rotsen en de passaatwind, van plaatselijke kunstenaarsstraatjes tot volle witte zandstranden de drukke hoofdstad Puerto del Rosario (vertaald: rozenkranshaven). Een veelzijdig eiland. Fuerteventura is nog niet zo lang geleden in de stroomversnelling gekomen wat het toerisme betreft.

Zo, voor nu eerst even weer genoeg. Ik hou jullie op de hoogte, en plaats nog een berichtje voordat ik vertrek.
Alle liefs,
Linda.