Olifanten! Het ultieme afrikagevoel...
Door: Linda Reijnders
Blijf op de hoogte en volg Linda
22 Januari 2007 | Ghana, Tamale
Hoi mensen!
Hoe gaat het met jullie, alles goed?
K hoorde dat het noodweer is geweest in Nederland, dikke stormen en veel ongelukken. Tjee, heftig zeg.
Na een periode van het ene ziekje na het andere, ben ik er eindelijk weer een beetje bovenop! De week na het reizen een flinke keelontsteking en griep gehad, gevolgd door problemen met m'n maag en darmen. Wat overigens bijna niet te vermijden is hier, aangezien elke vrijwilliger wel al een darminfectie, malaria of maag/darmproblemen heeft of heeft gehad. En kom er hier maar ns achter waar t van komt, de bergen stof en uitlaatgassen die in de lucht hangen, het andere eten, het andere klimaat, of misschien alleen wel al het doekje dat gebruikt wordt in mn gastfamilie om en de borden mee af te wassen en zo nu en dan gelijk de hele keuken maar even bij langs te gaan, inclusief de schimmelachtige koelkast van binnen, ieh..
Op mn werk gaat het goed. Ik begin echt een band met de kinderen te krijgen. Er wordt hier in Ghana heel weinig ruimte gelaten aan de eigen ideeen en creativiteit van de kinderen zelf, ze zijn vaak net robots, zoals ze alle rijtjes en verzen opdreunen. Tekenen is natekenen en wat ze zelf leuk of niet leuk vinden, waar ze goed in zijn, ze hebben geen idee. Dus probeer ik zoveel mogelijk in kleine groepjes te werken samen met mn collega, en ik merk dat dat echt goed gaat. Daarnaast laat ik ze met tekenen ook ns wat tekenen wat ze zelf leuk vinden, en dan leer je de kinderen pas echt goed kennen hoor. Van machinegeweren en bedelende mannen tot elfjes, kastelen en bomen verschijnen er dan ineens onder je neus. In de pauze probeer ik de kinderen ook vaak wat individuele aandacht te geven, en dat doet ze geloof ik wel goed.
Daarnaast ben ik sinds 2 weken bezig op mijn tweede project, het engels geven aan de straatmeiden op de donderdagmiddagen, en ook dat is leuk om te doen. Het gaat me beter af dan ik van tevoren verwachtte, ze vinden het leuk en ik verzin allerlei oefeningen en theorie in het engels en lees steeds een stuk met ze. Het bord en de tafel en alles staat gewoon buiten, aan de straat, dus de hele tijd komen de geiten, auto's, ijscomannen, groepen kinderen enzo voorbij, wat weer grappige onderbrekingen geeft.
Ook ben ik op mn derde project begonnen samen met Annemarie, en dat is het meehelpen met naschoolse opvang op een middelbare school, elke dinsdagmiddag. Het eerste half uur doen we huiswerkbegeleiding, daarna een uur balspelen.
Verder fietste ik vorige week zondag op mn fiets terug naar huis (een weg die ik anders trouwens nooit neem). Zo'n tien meter voor me liep een vrouw van een jaar of 50 met 3 dikke tonnen houtskool op haar hoofd. Ze begon heen en weer te zwaaien, en viel zo opzij op straat. Dood. Toen k er langs ging, keken haar ogen me recht aan, k schrok er zo van, dat ik vlug naar huis ben gegaan. Daar aangekomen vertelde ik, nog een beetje van mn stuk, mn gastmoeder - die in haar straatwinkeltje zat- wat er gebeurd was. Er volgde geen reactie, en haar blik bleef gericht op de tv met een stelletje vals zingende ghaneze mannetjes, die toch echt minder indruk op me maakten dan de vrouw op straat, maar oke. Na een lange tijd kwam er in t engels "oh..misschien wat het wel erg en hebben ze haar naar t ziekenhuis gebracht". Tja, op alles voorbereid, maar zo'n antwoord verwacht je dan weer net niet :-).
Nog even het afgelopen weekend. Dat was echt een topweekend! We zijn met een groepje vrijwilligers naar Mole National Park geweest, waar we olifanten gezien hebben. Op vrijdagmiddag met de trotro er naartoe, 2 uur wachten en 3,5 uur rijden, maar absoluut de moeite waard, alleen de rit er naartoe al, over die hobbelige wegen, omgeven door grote bomen en de ondergaande zon. s avonds kwamen we aan, en het hotel waar we 6 keer naartoe hadden gebeld om te reserveren en te bevestigen enzovoort, bleek vol te zitten, dus we stonden helemaal perplex. Uiteindelijk zijn we in de dressing rooms geplaatst. Beter gezegd, een hokje naast de toiletten, dus besloten femke, annemarie en ik om met onze matrassen onder de sterrenhemel te gaan slapen, precies op de plek waar we een paar uur daarvoor nog de wilde everzwijnen hadden zien lopen, en waar soms ook olifanten liepen. Ons ineens s nachts afvroegen of t uberhaupt wel een veilig plan was, maar na mijn opmerking dat we de olifanten waarschijnlijk toch wel aan zouden horen komen ;-), en dan nog genoeg tijd zouden hebben om naar binnen te gaan, vielen we in slaap. Een zeer koude, maar bijzondere nacht. De volgende morgen een hike van 3,5 uur door de bush met een guide. Al snel kwamen we de eerste olifant tegen, waar we echt heel dichtbij kwamen! Toen ik op een meter afstand stond, was ik net een filmpje aan het maken, toen hij recht op ons af kwam lopen. Dat was wel even schrikken, wij vlug rennen en de guide hem terugjagen. Later hebben we nog veel andere olifanten gezien. En toen er 5 olifanten in het water zaten hebben we wel 2 uur aan de kant zitten kijken naar die geweldig indrukwekkend dieren, wat een kracht en rust stralen die uit zeg! Toch even wat anders dan in Emmen. Net of je midden in een natuurfilm loopt. We hebben ook nog apen, antilopen, zwijnen en mooie vogeltjes gezien.
Later besloten we om lekker in het zwembad bij het hotel te gaan zwemmen, waar je uitzicht had over het hele natuurgebied, omdat het op een heuvel lag. Toen we aan ons tafeltje zaten te drinken, kwam er in eens een olifant aan stappen, z'n poten over de rand, tussen de tafeltjes met spullen, waterflesjes werden verbrijzeld onder z'n immens zware poten, en zo met zn slurf in het zwembad om te drinken. Is dat niet geweldig?! Dat wij dat nu net weer zagen. Omdat ik weet dat jullie t anders toch niet zouden geloven, hihi :-), heb ik er foto's van gemaakt, die ik later deze week of volgende week op m'n site zal zetten. De tweede nacht hadden we wel een kamer, en de eerste nacht hoefden we niet te betalen, dus wat was lekker. Om 4 uur 's nachts vertrok de bus richting Tamale weer (wie heeft dat ooit bedacht, 1 keer per dag een bus die vertrekt, alleen om 4 uur. huh?)
Woensdag heb ik m'n eerste dansles, traditioneel dansen, daar heb ik super veel zin in. En vrijdag heb ik m'n eerste drumles op de djembee, van Ratty, de rastaguy. Dus ik kom de week wel weer door! K zal snel weer wat foto's op de site plaatsen.
Heel veel liefs allemaal, en tot snel!
ps ilona en brenda hebben jullie mn mailtjes wel ontvangen?
dikke knuf,
lindapinda.
Hoe gaat het met jullie, alles goed?
K hoorde dat het noodweer is geweest in Nederland, dikke stormen en veel ongelukken. Tjee, heftig zeg.
Na een periode van het ene ziekje na het andere, ben ik er eindelijk weer een beetje bovenop! De week na het reizen een flinke keelontsteking en griep gehad, gevolgd door problemen met m'n maag en darmen. Wat overigens bijna niet te vermijden is hier, aangezien elke vrijwilliger wel al een darminfectie, malaria of maag/darmproblemen heeft of heeft gehad. En kom er hier maar ns achter waar t van komt, de bergen stof en uitlaatgassen die in de lucht hangen, het andere eten, het andere klimaat, of misschien alleen wel al het doekje dat gebruikt wordt in mn gastfamilie om en de borden mee af te wassen en zo nu en dan gelijk de hele keuken maar even bij langs te gaan, inclusief de schimmelachtige koelkast van binnen, ieh..
Op mn werk gaat het goed. Ik begin echt een band met de kinderen te krijgen. Er wordt hier in Ghana heel weinig ruimte gelaten aan de eigen ideeen en creativiteit van de kinderen zelf, ze zijn vaak net robots, zoals ze alle rijtjes en verzen opdreunen. Tekenen is natekenen en wat ze zelf leuk of niet leuk vinden, waar ze goed in zijn, ze hebben geen idee. Dus probeer ik zoveel mogelijk in kleine groepjes te werken samen met mn collega, en ik merk dat dat echt goed gaat. Daarnaast laat ik ze met tekenen ook ns wat tekenen wat ze zelf leuk vinden, en dan leer je de kinderen pas echt goed kennen hoor. Van machinegeweren en bedelende mannen tot elfjes, kastelen en bomen verschijnen er dan ineens onder je neus. In de pauze probeer ik de kinderen ook vaak wat individuele aandacht te geven, en dat doet ze geloof ik wel goed.
Daarnaast ben ik sinds 2 weken bezig op mijn tweede project, het engels geven aan de straatmeiden op de donderdagmiddagen, en ook dat is leuk om te doen. Het gaat me beter af dan ik van tevoren verwachtte, ze vinden het leuk en ik verzin allerlei oefeningen en theorie in het engels en lees steeds een stuk met ze. Het bord en de tafel en alles staat gewoon buiten, aan de straat, dus de hele tijd komen de geiten, auto's, ijscomannen, groepen kinderen enzo voorbij, wat weer grappige onderbrekingen geeft.
Ook ben ik op mn derde project begonnen samen met Annemarie, en dat is het meehelpen met naschoolse opvang op een middelbare school, elke dinsdagmiddag. Het eerste half uur doen we huiswerkbegeleiding, daarna een uur balspelen.
Verder fietste ik vorige week zondag op mn fiets terug naar huis (een weg die ik anders trouwens nooit neem). Zo'n tien meter voor me liep een vrouw van een jaar of 50 met 3 dikke tonnen houtskool op haar hoofd. Ze begon heen en weer te zwaaien, en viel zo opzij op straat. Dood. Toen k er langs ging, keken haar ogen me recht aan, k schrok er zo van, dat ik vlug naar huis ben gegaan. Daar aangekomen vertelde ik, nog een beetje van mn stuk, mn gastmoeder - die in haar straatwinkeltje zat- wat er gebeurd was. Er volgde geen reactie, en haar blik bleef gericht op de tv met een stelletje vals zingende ghaneze mannetjes, die toch echt minder indruk op me maakten dan de vrouw op straat, maar oke. Na een lange tijd kwam er in t engels "oh..misschien wat het wel erg en hebben ze haar naar t ziekenhuis gebracht". Tja, op alles voorbereid, maar zo'n antwoord verwacht je dan weer net niet :-).
Nog even het afgelopen weekend. Dat was echt een topweekend! We zijn met een groepje vrijwilligers naar Mole National Park geweest, waar we olifanten gezien hebben. Op vrijdagmiddag met de trotro er naartoe, 2 uur wachten en 3,5 uur rijden, maar absoluut de moeite waard, alleen de rit er naartoe al, over die hobbelige wegen, omgeven door grote bomen en de ondergaande zon. s avonds kwamen we aan, en het hotel waar we 6 keer naartoe hadden gebeld om te reserveren en te bevestigen enzovoort, bleek vol te zitten, dus we stonden helemaal perplex. Uiteindelijk zijn we in de dressing rooms geplaatst. Beter gezegd, een hokje naast de toiletten, dus besloten femke, annemarie en ik om met onze matrassen onder de sterrenhemel te gaan slapen, precies op de plek waar we een paar uur daarvoor nog de wilde everzwijnen hadden zien lopen, en waar soms ook olifanten liepen. Ons ineens s nachts afvroegen of t uberhaupt wel een veilig plan was, maar na mijn opmerking dat we de olifanten waarschijnlijk toch wel aan zouden horen komen ;-), en dan nog genoeg tijd zouden hebben om naar binnen te gaan, vielen we in slaap. Een zeer koude, maar bijzondere nacht. De volgende morgen een hike van 3,5 uur door de bush met een guide. Al snel kwamen we de eerste olifant tegen, waar we echt heel dichtbij kwamen! Toen ik op een meter afstand stond, was ik net een filmpje aan het maken, toen hij recht op ons af kwam lopen. Dat was wel even schrikken, wij vlug rennen en de guide hem terugjagen. Later hebben we nog veel andere olifanten gezien. En toen er 5 olifanten in het water zaten hebben we wel 2 uur aan de kant zitten kijken naar die geweldig indrukwekkend dieren, wat een kracht en rust stralen die uit zeg! Toch even wat anders dan in Emmen. Net of je midden in een natuurfilm loopt. We hebben ook nog apen, antilopen, zwijnen en mooie vogeltjes gezien.
Later besloten we om lekker in het zwembad bij het hotel te gaan zwemmen, waar je uitzicht had over het hele natuurgebied, omdat het op een heuvel lag. Toen we aan ons tafeltje zaten te drinken, kwam er in eens een olifant aan stappen, z'n poten over de rand, tussen de tafeltjes met spullen, waterflesjes werden verbrijzeld onder z'n immens zware poten, en zo met zn slurf in het zwembad om te drinken. Is dat niet geweldig?! Dat wij dat nu net weer zagen. Omdat ik weet dat jullie t anders toch niet zouden geloven, hihi :-), heb ik er foto's van gemaakt, die ik later deze week of volgende week op m'n site zal zetten. De tweede nacht hadden we wel een kamer, en de eerste nacht hoefden we niet te betalen, dus wat was lekker. Om 4 uur 's nachts vertrok de bus richting Tamale weer (wie heeft dat ooit bedacht, 1 keer per dag een bus die vertrekt, alleen om 4 uur. huh?)
Woensdag heb ik m'n eerste dansles, traditioneel dansen, daar heb ik super veel zin in. En vrijdag heb ik m'n eerste drumles op de djembee, van Ratty, de rastaguy. Dus ik kom de week wel weer door! K zal snel weer wat foto's op de site plaatsen.
Heel veel liefs allemaal, en tot snel!
ps ilona en brenda hebben jullie mn mailtjes wel ontvangen?
dikke knuf,
lindapinda.
-
22 Januari 2007 - 18:14
Mam:
wat weer een verhaal Lin,prachtig!wat zal dat een geweldig gezicht geweest zijn, die olifant bij het zwembad,daar moet je een foto van hebben, dat gebeurt je maar een keer in je leven!!
ik verheug me op de foto`s!!
dikke knuf van mijxxx -
22 Januari 2007 - 18:44
Miranda:
geweldig om je verhalen iedere keer te lezen, wat een belevenissen daar.Hopen dat je de rest van de tijd een beetje meer geluk hebt met ziektes.Veel plezier met alles en tot de volgende ronde.groetjes van ons allen -
22 Januari 2007 - 19:03
Fokje:
Wat ben je lekker bezig met die kindertjes en tieners! Ik ben trots op je! Eigenlijk zou elke student, sorry, net afgestudeerde mwer, dit moeten doen voor een paar maanden! -
23 Januari 2007 - 09:18
Theresedesiree:
WOW wat weer een enerverend verhaal !!!
Goed plan om de kids uit zich zelf te laten tekenen,hopelijk houden ze dat er na julllie vertrek erin !! Waar heeft ghana nou het meeste behoefte aan om ten gunste zich te ontwikkelen?? liefs vanuit een koud en druk en chagarijnig hahaha nederlandje -
24 Januari 2007 - 13:28
Brenda:
Hej Linda,
Leuk verhaal weer! Jazeker heb ik m ontvangen, thnx! Sorry dat ik nog niet geantwoord heb, maar heb deadlines enzo....
Maar hier is alles ook ok. Ik beleef natuurlijk niet zulke spannende dingen als jij, hihi. Vandaag was mn laatste stagedag in groep 4(hierna ga ik naar groep 5) en kreeg leuke tekeningen en een cedaeutje enzo. Veel plz nog daar! Bren -
28 Januari 2007 - 19:38
Hanno:
Hoi Lin. Je blijft me met je verhalen boeien. En dan te bedenken dat het maar fragmenten zijn. Te gek allemaal hoor.Hopelijk heb je de brieven mogen ontvangen? Ik wens je gezondheid en nog vele mooie avonturen. Een hele lieve groet.Big huh. Liefs xxx -
08 Februari 2007 - 16:35
Ilona:
Heeey Jarige,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!!
Maak er een leuk feest van!!
Liefs,
Ilona
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
